szmaragdami obrzucony krajobraz
spadające z fantazją liście
głaszczące subtelnie wiatr
grudki ziemi rozkruszone na ścieżce
korony drzew uwypuklone w lazurze
cienie traw obojętne od wczoraj
wiązka siana w której pieści się dzień
wonne pastele kwiatów którymi maluję
zamknięte szczeliny słów
rzęsy z gałęzi które przyozdabiają
wilgotną powiekę lasu
kruche pnie z których można wyskubać
truciznę tego świata
ptaka wrzask nad zbiornikiem wodnym
zapłodnionym ciepłym powietrzem
i słynny tren zapisany na szybie
przez mróz