widziałem jak każdego dnia
było go coraz mniej w nim
i kurczył się i zwijał w kokon
z którego wyszedł przed laty

bliscy którzy byli obok
stali oniemiali, tylko ich twarze
zjadał ból od którego można
się było zarazić,

na chwilę przed tym nim zgasł
z jego oczu strzeliło światło -
zobaczyłem w nim feniksa
który w tym momencie zapewne
wstał i otrzepał pióra
w innej galaktyce,

chciałbym być ptakiem aby
mu towarzyszyć, by nie był sam
w tej najtrudniejszej chwili