Zanurzam głęboko stopę
w błotne grzęzawisko wspomnień
przymierzam swoją miarę
do śladów na drodze
czy to twoje odbicie
czy wczorajszego sąsiada
znowu zapłakał deszcz
miał odnowić a zalał
moją drogę donikąd
donikąd bo bez ciebie
te ślady prowadzą w głąb
na przekór mym pragnieniom
noga zapada się w nieskończoność
żeby iść do przodu
trzeba zygzakiem mijać kałuże
a może gdzieś błoto zapamiętało
twoje radosne kroki
zanurzam drżącą stopę
we wszystkie obce ślady
tak wydeptałam pewność
że ciebie tu nie było
jutro poszukam inaczej
albo zapłacze z deszczem
nad ułudą pragnień