na łukach stropu starej piwnicy
na stołach obrus biały z haftami
tańczy muzyka w takt baletnicy
odległych czasów grając echami

siedzę cichutko słucham i czuję
w opuszkach palców poezji tchnienie
w głowie symfonię cisza buduje
jak gwarnych ulic cudze wspomnienie

milknie kontrabas skrzypce harmonia
a w uszach płyną nutki stęsknione
czegoś co nie wie co to agonia
lub jak marzenia jest niespełnione

powoli gasną uczucia myśli
dziwne milczenie zamyka usta
widzę że wszyscy dawno już wyszli
a ja wciąż słucham choć sala pusta