bądź cierpliwy
za pięć, dziesięć lat
skończę studia dorobię się
lodówki kuchenki pralki

stracę ten ironiczny grymas
będę spokojnym obywatelem
cisza nocna o dziesiątej
zasnąć cicho nie chrapać
pobudka o szóstej uspokoić
oddech ręce opanować
nerwowy tik w prawym oku

poczekaj
w wieku czterdziestu paru lat
umrę pomimo ofiarnej akcji ratunkowej
na zawał albo raka

poczekaj

będę normalny