|
Przez Google'a bramy przeszła myśl-sierota
tracąc swe ciało, wsysana wraz z prądem
Gdy ukłoniłeś przed szklanym się domem -
Wciskając w bruki całe dzieło Boga.
I teraz pędzi tak wolna - splątana
W szeregi kajdan lub też grzywę rdzawą
(W nieskończoności wielkość trze na małość)
grywając w trumnie - - Fortepian Szatana!
Wklejamy twarze w lustro bez swej twarzy
Biorąc garściami swoje wnętrze czarne
Nieoświetlone, bo blask zera starły.
Jak kiedyś z piasku, krzemu zdradliwego -
Inne się światy, wznosiło, jak z marzeń.
Dziś się wytapia z niego szare niebo.
Dodane przez zygfryd
dnia 08.09.2008 18:48 ˇ
6 Komentarzy ·
785 Czytań ·
|
v6.01.7 © 2003-2005
![[www.pajacyk.pl]](/fusion/images/pajacyk.gif)