W codzienności podchodząc do bariery bezstronności
dotykam jej, czując chłodny oddech na swoim karku.

Nie myśląc w głąb przyszłości zamykam się,
w niedoskonałym spojrzeniu domyślam się wszystkiego.

Moje marzenia kreowane zaschniętym prototypem,
nie spełnione podążą dalej, zmieniając się z dnia na dzień.

Tylko Ty znając klucz do serca roztrzaskanego na drobne kawałki,
potrafisz je skleić.

Pytanie jedno w ustach wciąż brzmi:
potrafisz, dlaczego nie chcesz?

...
...

...
...