Podzielony na piętra i metry kwadratowe,
wystawiam skarpetki za okno z widokiem
na inne okno, albo częściej na inne oko.

Odkładam kolejne warstwy odcisków
na dzwonkach i klamkach, zapycham
skrzynki na listy tonami krótkich spojrzeń.

Widok na północ to nie to samo co widok
na południe, no i nie każdemu dany, a kwiatki
pomimo to trzeba jakoś rozsadzać i podlewać.
Na szczęście w pisaniu to nie przeszkadza.