Aleje
dają chłód,
a jak są długie - nadzieję.
Jest tył i jest przód,
z jednej strony światełko widnieje.
Sensu nie znajdziesz, nie wrócisz,
rzeka, to nie jest kubeł zimnej wody.
Aleje kończą sie schodami,
rzadko w dół są to schody.
Jest czas na życie, gdy je dostrzegamy,
biegnąc za ogonem, bez sensu biegamy.
Doszedłeś tutaj, więc bardzo daleko,
idziesz pod prąd bo nie jesteś rzeką.
Popatrz, tutaj wszystko działa,
liść leci do błota, lecz nie jesteś liściem,
ryba się na hak bezwiednie złapała,
utoń w czyiś objęciach,
nie raz, oczywiście.
Pomyśl, to jest życie,
czasem nawet marne,
nie jesteś ofiarą,
tym bardziej pokarmem.