Ośrodek Literacko-Wydawniczy ŁDK i Wydawnictwo Znak zapraszają na spotkanie z Antonim Liberą, autorem książki Godot i jego cień.

Spotkanie odbędzie się 22 października o godz. 18.00 w Łódzkim Domu Kultury (ul. Traugutta 18, sala 221).

Prowadzenie: Piotr Grobliński.

Wstęp wolny!

Więcej informacji pod nr tel. 042 633-98-00 wew. 241


Antoni Libera - pisarz, tłumacz, reżyser, znawca twórczości Samuela Becketta. Urodził się w 1949 roku, ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim, po czym doktoryzował się w Polskiej Akademii Nauk. Jest członkiem PEN Clubu i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz amerykańskiego Samuel Beckett Society. W latach 1988-1993 współredagował czasopismo "Puls", a w latach 1996-2001 był kierownikiem literackim w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Syn Zdzisława Libery, historyka literatury.
Przełożył i wydał m.in. wszystkie dzieła dramatyczne S. Becketta, część jego utworów prozą oraz eseje i wiersze. W Polsce sztuki Becketta realizował głównie w teatrach w Warszawie i w telewizji. Dramaty pisarza wystawiał też w oryginale, m.in. w Londynie, Dublinie, Nowym Jorku i Melbourne. Od 1976 roku pozostawał w stałym kontakcie z dramatopisarzem, który udzielał mu licznych rad i wskazówek inscenizacyjnych i nazywał go swoim "ambasadorem w Europie Wschodniej". Tłumaczył również Oskara Wilde'a, tragedie greckie i libretta operowe.
W 1998 jego pierwsza powieść, Madame, wygrała konkurs ogłoszony przez Wydawnictwo Znak, po czym stała się jednym z większych bestsellerów ostatniej dekady. W ciągu 10 lat osiągnęła łączny nakład 90 tysięcy egzemplarzy i przełożona została na ponad 20 języków. W 1999 była nominowana do nagrody Nike i wyróżniona została Nagrodą im. Andrzeja Kijowskiego, a w 2002 znalazła się w ścisłym finale (7 książek spośród 123) irlandzkiej IMPAC Dublin Literary Award.
Interesują się nią agencje filmowe w Hollywood. Jej sukces porównuje się z karierą Imienia róży Umberta Eco.
W 2004 roku wydał książkę Błogosławieństwo Becketta i inne wyznania literackie, a ostatnio, w 2009 roku, książkę Godot i jego cień.

Godot i jego cień to autobiograficzna opowieść o magii literatury i fascynacji osobą Samuela Becketta - jednego z najbardziej tajemniczych pisarzy XX wieku. Dla autora poetyckie dzieło tego "mistrza samotności i smutku" urasta do rangi mowy proroczej, która odmienia słuchacza i sprawia, że pojmuje sam siebie. Jest to historia olśnienia i wędrówki w ślad za człowiekiem, któremu się je zawdzięcza.

Madame była tworem fantazji, Beckett jest rzeczywisty. Narrator znów jak detektyw podąża tropem do celu: z Warszawy przez Nowy Jork i Londyn do Paryża, gdzie dochodzi do niezwykłego spotkania. Tym razem jednak stawką jest coś innego niż miłość. Odpowiedź na pytanie, "jaki jest" sens życia.

Niezwykła książka. Znawca, tłumacz i reżyser tekstów Samuela Becketta opowiada tu - z przejęciem, ale nie bez autoironii - o swojej fascynacji twórczością i postacią tego pisarza. Łączy skrupulatną i arcydociekliwą filologię interpretacyjną z filologią w źródłowym znaczeniu tego słowa - umiłowaniem swego przedmiotu. Pokazuje, jak obcowanie z wielką literaturą może stać się centralnym doświadczeniem życiowym i jakie tkwią w niej siły osobotwórcze. Jest pochwałą i uświetnieniem takiej literatury.
Henryk Markiewicz.

Godot i jego cień Antoniego Libery jest utworem tak oryginalnym, że z trudem przychodzi mi uchwycić jego cechy gatunkowe. Ani to powieść, ani autobiografia, ani esej. Prędzej - wszystkiego po trochu, nie wyłączając oszałamiających wnikliwością i precyzją fragmentów analitycznych, "mini-wykładów o maxi-sprawach" czy popisów filologicznej wirtuozerii. [...] właściwego przedmiotu narracji nie stanowią barwne historie, anegdoty i przygody, lecz pewna figura losu, która się zza nich wyłania. W tym sensie Libera konstruuje rodzaj bildungsroman, z tą różnicą, że opowiadając o procesie swojego duchowego formowania pod wpływem dzieła i osoby Samuela Becketta, nie ucieka się do literackiej fikcji czy konfabulacji, lecz poprzestaje na faktach, które układają się w pewien nadrzędny wzór albo przynajmniej jako wzór pozwalają się interpretować.
Janusz Majcherek, "Zeszyty Literackie".