potrzaskane zwierciadło napisał/a:
czyli ta publikacja to coś w rodzaju prezentu pożegnalnego?

no cóż szkoda tyle można powiedzieć
to wielka strata dla tego portalu z wielu względów
ale trzeba uszanować decyzję
wielu bardzo dobrych poetów stąd odchodzi co jest smutne
choć czasami zrozumiałe

z poetyckim pozdrowieniem

lir napisał/a:
Neli, czytałem o poglądach na temat wszelakiego almanachu, a jak się dołączyło PP. Czy jest jakiś znak od PP, że się zgadza, że podziwia. A może Owsiakowe, rób co chcesz?

lir napisał/a:
Neli, znam tę radość:))) Dołączam się i już gratuluję!!!

abirecka napisał/a:
Jestem po wstępnej rozmowie z moją "Wydawczynią"; "Wydawczynią", bo nie wydawcą :) Głównie związaną [dotyczy rozmowy] nadania wspomnianemu edytorskiemu przedsięwzięciu numeru ISBN.

Od niemal dziesięciu lat - z ogromną determinacją - prowadziłam własną firmę wydawniczą "Melitta", do której stale oraz wciąż dopłacałam, dopóki złodziejskiej instytucji pod tytułem ZUS, nie powiedziałam "basta".

Z zawodu jestem bibliografem [stąd moja i w swoim czasie umiejętność sporządzania kwerend] oraz edytorem [redaktorem] naukowych tekstów.

Dlatego: aktualnie wierszowana Antologia przygotowywana i to wyłącznie za moje pieniądze powolutku nabiera "ciała". Nawet ustaliłam nakład. Niby niszowy a powszechny. Przeto, spokojnie nieprzyjaźni mi oraz zazdrośni wszelkiej maści Użytkownicy; jeszcze uprzejmie poczekajcie oraz z niejakim wyprzedzeniem do momentu realizacji niniejszego projektu :))), po którym najspokojniej mogę już opuścić "pp" ;)

Później natomiast? Zobaczy się, mimo iż naprawdę i "osobiście" chciałabym stąd autentycznie odejść, gdyż zmęczona tymi podchodami jestem...

Serdecznie wszystkim :)))

Aniela Birecka
b. starszy kustosz dyplomowany w Instytucie Filologii Germańskiej UJ. Staż pracy 1971-2009, który mógłby trwać dłużej, gdyby nie obłożna choroba Mamy.

:)))

Jędrzej Kuzyn napisał/a:
Otrzymałem w prezencie od Anieli tę książkę. Bardziej przemawia do mnie proza tam zawarta. bo o poezji to mam takie nieodparte wrażenie jakby wszystkie wiersze w nich pisał Bogdan Zdanowicz. jego wiedza filologiczna spowodowała, że czegoś mi w nich brakuje. Jakiegoś szaleństwa, co jest moim zdaniem istotą poezji.

benlach napisał/a:
życie toczy się dalej...a nasze serca czasami ogarnia drażliwość, złość, słowo zbyt pochopnie powiedziane...a gdy serce z urazem bije to i boli, i tylko przebaczenie jest cudownym lekarstwem...wybaczajmy sobie nawzajem i bądźmy konstruktywni w krytyce...bardziej uprzejmi niż ostrzy...merytoryczni niż bylejacy...każdy dzień i godzina otwiera nowe rozdanie...zawsze można na nowo w nowej czystej szacie...nie chodzi by rywalizować bo to jest w sporcie ważne, choć fair play również tam jest bardzo ważny by sport miał sens...tworzyć razem...w rodzinie Poezji Polskiej...i tych wybitnych, średnich i uczących się wciąż i może za długo pisania...razem...z zachowaniem indywidualności, różnorodności, wolności a jednak razem...jeśli trudno face tu face lub bezpośrednim napisaniem, zwróceniem się do siebie przeprosić się...to od teraz...przez mądre, czasem pojednawcze komentarze odbudowywać więź rodziny Poezji Polskiej...

benlach napisał/a:
Będę trzymał kciuki i kibicował pani, byś Nelu została na PP i pomagała swym talentem i wiedzą w rozwoju uczącym się pisać...to piękna misja...widzę, że stara się ją tu również spełniać adaszewski i silva, których zachęcam do współpracy z panią nad projektem almanchu PP...

serdeczności :-):-):-)