mastermood napisał/a:
A jak historia uczy, uważanie ( się ) za wybrańców nigdy nie kończyło się dobrze.

Szady siebr Daniel napisał/a:
Pani Beatka O. nie trafiła do mnie.

whambam napisał/a:
Z drugiej jednak strony to dobrze, że są jeszcze ludzie wrażliwi na świat / taka jakby mniejszość narodowa/ bo to daje mi siłę myśleć pozytywnie o przyszłości...

Thot napisał/a:
Wyobcowanie, poczucie absurdu, wyjąca egzystencjalna pustka! Tak, tak, to los wybrańca ciemnych bogów, którzy pożywiają się resztkami ze stołu bogów nowej ery. Nasz patron wędrował przez Alpy i tam podzielił historię ludzkości na okresy. Czas spizowy minął, minął czas żelaza, ba nawet czas gliny przepadł. Żyjemy w epoce z gówna. O biada nam. Nikt nie rozumie naszych wybornych poemów! Nawet córka Sołtysa woli kontemplować białe Cinquecento niż posłuchać naszej wybornej poemy!
Mamy meldunek w stróżówce szpitala wariatów. Każdego ranka przy goleniu odcinamy sobie ucho. Niech krwawi, wołamy i podkręcamy wyżej gałkę wzmocnienia. Rolling Stones wrzeszczą i zagłuszają nasze łkanie. Łkamy bowiem nad upadkiem świata. Jesteśmy jego sędziami, dlatego każdy z nas ma gwizdek. Odgwizdujemy faule i spalone, i skrupulatnie zapisujemy w notesiku niecne postępki swiata. r11; Świece grasz nieczysto! Jesteśmy poetami, nosimy się na czarno i powtarzamy, jak mantrę rwszystko jest bez sensur1;. Najgorsze, że dziewczyn to nie rusza. Chodzą na siłownię i olewają nasze karteczki z zapisanymi wierszami. O matko i ty ojcze Dyrektorze, co za upadek!
Nie poddajemy się jednak. Nasze zwycięstwo za grobem, tak powiedział Norwid, albo inny dupek, co go nikt nie czyta. Teraz się pisze inne wiersze. No ale tak jakoś powiedział i jeszcze, coś o wnukach i o pominiętym piśmie.
Więc każdego dnia sprawdzamy, czy znak na naszym czole jest wyraźny i zapisujemy kolejne poemy. Nasze komputery eksplodują od nadmiaru wierszy i zniszczą ten marny świat ulepiony z gówna. Wygramy!
Na razie blachary wolą tuningowane beemki, mięśniaków i powracających z UK. Nikt nie chce czytać naszych wierszy, nawet pani bibliotekarka odmówiła, pan ordynator też nie chce czytać. Wygramy, jak Legia z Lechem, jak Odra z Wisłą.
Na razie odcinamy sobie ucho, a co tam, nagotujemy na tym kawałku ścierwa zupę. Do pisania trzeba mieć siłę. Zjadając siebie kęs po kęsie, kawałek po kawałku opiszemy ten potworny świat.