pawel kowalczyk napisał/a:
Moim zdaniem dobry wiersz to taki, ktory podoba sie jak najwiekszej ilosci osob.

pawel kowalczyk napisał/a:
Moim zdaniem dobry wiersz to taki, ktory podoba sie jak najwiekszej ilosci osob. Nie bralbym sie za tworzenie wzoru matematycznego na poezje, milosc, istnienie boga itp.

kabekadze napisał/a:
[---]
Jest znany sonet Rimbaude'a "Voyelles" (Samogłoski)Zacytuję jego początek po francusku nie po to,żeby się pochwalić znajomością języka,ale dlatego,żeznając twoją skłonność do dziecinnej postawy "moje na wierzchu"muszę uwzględnić to,że są rózne przekłady(i dziesiątki różnych interpretacji tego tekstu) i nie chciałbym być "załatwiony" przy pomocy zacytowania innego przekładu przekładu. (Liczysz akapity ,to se licz )
A noir, E blanc, I rouge,V vert,O bleuu; voyelles,
Je dirai quelque vos naissances latentens;
A ,noir corset des mouches e'clantes
Qui bombinat autour des puanteurs cruelles....

A w "Sezonie w piekle"(Une Saison en Enfer)w tekście pt "Alchimie du Verbe",tak tak to Parandowski zerżnął tytul od Rimbaude'a ,a nie odwrotnie ); Wynalażlem kolor samogłosek!- A czerń, E biel,I czerwień,
O blękit,U zieleń.-Wyznaczyłem formę i ruch każdej spólgłosce,a,za pomocą instynktownie dobranych rytmów,mogłem się pochwalić wynalazkiem słowa poetyckiegodostępnego,któregośdnia wszystkim zmysłom.Zastrzegłem sobie ten przekład "( Je reservais la traduction )
Jak widać była to zabawa 17 latka.
A u Ciebie wychodzi na bezwiedny plagiat lub wyważanie otwartych drzwi.
Zastrzegam sobie jeszcze prawo do wypowiedzi w kwestiach lingwistycznych. Tu ,włosy stają deba. Dprawdy " A little learning is is a dangerous thing " (cdn)

___________________________________________
Fragment komentarza z wycieczką osobistą został usunięty. Prosimy o powstrzymanie się od takowych.

moderator2

przemek_f napisał/a:
Myślę haikerze że masz dobrą intuicję. Więcej światła jest w wierszach których wersy zaczynają się na samogłoskę. Spółgłoskowe wersy to kolorystyczne sosy, samogłoskowe to czyste jasne barwy.

Samogłoski w mowie potocznej na początku zdania sprawiają żę wypowiedzi są bardziej ekspresyjne. E tam. A co ty nie powiesz. O tyle o ile.
Na literę E jest mało zwyczajnych słów, natomiast zadziwiająco dużo określeń nietuzinkowych i niecodziennych eskalopki ekscentryk euforia. Podobną funkcję (w może nieco mniejszym stopniu) spełnia litera A i I. Wydaje mi się że więcej tu słów o dużym ładunku emocjonalnym.
Jesli zdarzają się słowa na samogłoski na początku wersu może to świadczyć o tym, że emocje wędrują i raz bywają na początku wersu, raz prechodzą na jego koniec.

Skoro kształtowanie końca wersu jest w poezji taki ważne to dlaczego nie zastanawiać się nad kształtowaniem jego początku? Szukamy rymów, rymków, dokładnych i niedokładnych, smakujemy i cyzelujemy. Czemu więc skłonni jesteśmy przyjąć że co do kształtowania początku wersu to na pewno nie ma żadnych sensownych zasad?

kabekadze napisał/a:
w wiadomą część ciała.Przypomina mi się seminarium u pewnej zacnej Pani profesor od poetyki,na którym sformułowano "prawo" (serio!) ,że w wierszu polskim zawsze MUSI BYĆ WIĘCEJ NIŻ 50% SPÓŁGLOSEK w każym wersecie.
Pomijając kwestię ,że jest to po prostu ostrożna transpozycja relacji spólglosek do samogłosek w języku polskim ,gdzie jak wiadomo przeważaja spółgloski(chyba 70 do 30,nie chce mi się liczyć ), to "prawo" na poczekaniu okazało się lipą.Ukułem bowiem taki wierszyk
Ali umiera,Ali sie bawi,
ziec Mahometa i pierwszy kalif...

Wyszlo 50,2 % samogosek.
Gdzie sie uczyles lingwistyki ,haikerze Pleciesz duby smalone o jezykach afrykanskich,zamiast o jezykach Afryki,gdzie mamy kilkanascie rodzin jezykowych i tylez typow strukturalnych.
Podzial jaki genetyczny czy strukturalny.A typologicznie
afrykanski yoruba ze swoimi tonami jst blizszy chinskiemu niz sasiedniemu hausa.
Nie ma jezykow alternacyjnych,sa jezyki alternujace.Alternacja bowiem to wymiana czyli obocznosc fonemow wystepujacych w wariantach morfemu czyli w allomorfach.Itd itp.