Uciekając od poezji i miłości
W prozie ustalić rzeczywistości
By potocznie wszystko grało
Nakładając fundament na ciało

Kto autorstwo nam to daje
Że nawet światło selekcjonuje
Troszcząc się o nasz byt
Zakładając na nim chwyt

Nawet pismo jak alfabet
Nie jest pismem rzeczywistym
Jak nowelizuje talent
O znaczeniu podmiotowym

Nie wskazując palcem rzeczy
Co swoistość nie zaprzeczy
Mózg co dobra nie pamięta
Ciągle goni ducha święta

To jest taki ludzki test
Duch i mózg dwa bieguny
Jak religia albo chrzest
Stawiać się w świat doskonały

Tutaj pisze z pomyślności
Gdyż utraciłem związek miłości
I nic duchem nie potrafię
Co do serca w kaligrafię

Czy nam trzeba takiej wiedzy
Kiedy cały świat bezmyślny
Tak przebrani ciągle nadzy
Do przyszłości w świat owocny


kenezmajnas