Z małpią zręcznością posługując się językiem,

przy jego pomocy bawiąc się własnym ciałem, jak kostką,

zamieniając je w kostkę lodu i kładąc na język,

rozpuszczając i zamieniając je w parę, cudownie

rozmnażając w parę kostek i rozmrażając, przechodzę

ze stanu skupienia w stan spoczynku,

w wieczne odpoczywanie, w nadzieję odkupienia,



która trwa,



nie mogąc się więc doczekać, aż wszystkie ciała

zostaną odkupione, nim się zakończy powszechny

skup ciał, ponownie zaczynam skupiać się na języku,

przechodząc przez wszystkie stany skupienia, pokornie

wracam do ciała stałego, próbując już tylko jak najlepiej

się sprzedać.