Co rano pukam w jego okna
Zostawiam wiadomości w skrzynce na listy
Ciągnę za rękaw wiosennego płaszcza

Codziennie widzę jak idzie przez miasto
Przygarnia zbłąkanych
Znajduje dla nich czas
i kawiarnie gdzie podają czekoladę

Każdego dnia gryzą go bezpańskie psy
Nie obchodzi Go to nic
głaszcze je i oddaje niewidomym na usługi

Świat, jak każdy z nas,
ma swój potencjał,
dobre i złe strony

Może więc zapomnieć...

Dlatego zapraszam Go na poranną kawę
Chcę zacząć rozmowę

Nie przyjdzie
Nie szkodzi
Zawsze może pojawić się jego człowiek