gdy jestem kiedy mnie nie ma
gdy żyję nie dla swego istnienia
gdy kocham na przekór namiętności
gdy poezję rozmieniam na drobne
do pierwszego
myślę ze jestem starzejącym się osłem
ciągnącej się wiary
w przyjaźń starego Abrahama
w zapalczywość wiary jąkały Mojżesza
w szczyt mądrości króla Salomona
w tańczącą pokorę poety Dawida
w zagubienie bogobojnego Hioba
w wzięte do nieba ciało Ezechiela
w uciekającego przed Bogiem Jonasza
w tych wszystkich którym czasu zabrakło
by przyjąć zapowiadanego Mesjasza
w tych wszystkich wierzę
ja starzejący się osioł dobrego Boga
któremu wciąż brakuje pieniędzy
który namiętnie kocha jedną kobietę
który istnieje by żyć zawierzeniem
którego nie ma a jest poezją