Pamiętam czasy kiedy mówiłam ci na pan. I rzewne to jest wspomnienie:
jak przeglądanie zdjęć w sepii sprzed potopu, pożaru,
jak zwał tak zwał, w każdym razie dobrze jest, że jest czas,
kiedy to, co się stało, było wciąż niezdarzone. Wchodzę do tego czasu
jak ktoś, kto w obcym mieście uchodzić chce za mieszkańca:
udaje, że ma w nim dom i że ten dom będzie stał