Obdarzasz lot mój bezsensem
I pustkę wkładasz w ramiona
Jesteś jak piórko na wietrze
Ciepłym powiewem niesiona

Kaskada żółci złotawej
Opada liści szelestem
Ze srebra kropelek pawie
Tańczą, wirując w mgły mleczne

Darujesz słów kolec cierny
I boleść pełną zdumienia
Z ołowiu skrzydeł lot mierny
Zachwyt i gorycz na przemian

Obdarzasz lot mój bezsensem
A życie mija cichaczem
Jesień i ciała więdnięcie
Jak dziecko, coś w duszy płacze...