wiesz że nie chcę jeszcze umierać chociaż
z każdym dniem mnie mniej i nie odróżniam
po prostu szumu olejowego pieca w ogrodzie
od pomruku fal wsiąkających w piasku nocą

zacząłem poznawać wartość kleju na znaczkach
na kopertach adres może za każdym razem inny
będzie listonosz a jeśli nie znajdzie właściwych drzwi
niepocieszony zaśnie pod jedyną sosną w mieście

a ja będę czekał z kawą i papierosem na tyłach domu

w końcu pozbieram krawaty zdejmę buty i usiądę
policzę ile setek kilometrów przez morza pod wiatr
przez ciąg samochodów piaskownicę i huśtawki

zapiszę grupę Twojej i mojej krwi na rękawach
nową historię na co najmniej pięćdziesiąt lat

będę

jadł
spał
kochał

i nie odejdę