cierpliwie zbiera kładzie pieczęcie
żebrak rzuca cień na przechodzący tłum
co szumi

w maszerujących tykających hordach zegarów
głowach wodzów unoszących ręce nad
nieposkromionym oceanem

może lawenda jaśmin zapachy przyszłości
kolory poza kolorami drżące słowa

a ci którzy patrzą w jedną stronę z zamkniętymi oczami

co o kurzu pod kopytami zdobywców
odwiecznym wrogu wydawanym ścierkom
atomowym detergentom zacierającym
wszelki ślad jak po zbrodni

bywa że ktoś pisze tam palcem po kryjomu
słysząc zbliżające się kroki
ucieka w niepamięć