Na twarzach starych ludzi zmarszczki
jak spękana ziemia po suszy
jak wyschnięte koryta rzek
czasami wypełniają się łzami
płyną słone tęskniąc za młodością
dłonie starych ludzi niezgrabne
powykręcane palce - gałęzie wierzby
chociaż nawet ona wygląda piękniej

Włosy pod chustą starości
srebrzyste jak mróz na szybie
nie falują rozpuszczone na wietrze
nawet wiatr nie chce ich czesać
Starość
ususzona trawa z której nic nie wyrośnie
Starość
próchniejące drzewo rozsypujące się od korzeni

Usta chciałyby śpiewać
milczą bo pamięć zawodzi
Oczy chciałyby widzieć
czują lęk że zamkną się na wieki

-to odpychające krzyczą młode jaskółki
wylatujące z gniazda nad głową staruszki
Jeszcze nie wiedzą..
że też kiedyś zgubią pióra ze starości