Sądzę, że sprawę trzeba postawić inaczej,
przychodzą do głowy ewidentne nonsensy,
na przykład, że bezdroża nie chodzą drogami,
a statki nie stoją w porcie, lecz się unoszą
na wodzie, w redzie, nieopodal brzegu.

Można to ująć także w odmienny sposób:
nie wystarczy być, trzeba zacząć się martwić,
wymieniać ukradkowe spojrzenia, znosić
jeszcze nie do końca zużyte przedmioty
do wspólnej, nam tylko wiadomej, gdzie jest, komórki.