Wyprowadziłeś nas z twierdzeń dość wątpliwych,
zaokrągliłeś poliki, brzuchy i plecy,
rozpędziłeś ponad prędkość dźwięku,
połączyłeś siecią obrazów i cyfr.

Ostatnio przywracasz nam nasze rajskie ogrody
i ustami twoich świętych proroków,
choćby Feuerbacha, nazywasz rzeczy
po imieniu: politykę religią,

synergię miłością, współpracę objawieniem.
Co jeszcze dla nas planujesz, jaką szykujesz
anegdotę i jakie dla nas w niej role?

Dla nas - nieartykułowanych dźwięków,
które bez żadnego uzasadnienia
przerywały pierwotną i wieczną mantrę.