to działo się na lewym pasie
z prędkością światła które na płaskiej powierzchni
we wnętrzu złotej obrączki wpisuje się sercem
dlatego nie ocyganił nas tabor wielkich budowniczych
w stylu romskim nie spowolniła przyczepność pobocza

przed Przewłoką mijaliśmy pielgrzymkę
niedowidzących utraconego tyłka burt załadowczych
rozpaczliwie machającej i natychmiast polubionej
wozaczki bez bata przy duszy

i tak wróciliśmy na obrzeża środka świata tutejszych
obrażonych nieśmiertelnie
że nie weźmiemy więcej z tego co daje
niewymagająca pszenno-buraczanka
przeładowani aż pod niewymówioną zadumę
nasze przymierze które wciąż się ślimaczy
z nieupadłym powstaniem trawy i zamojskiej cywilizacji