kiedyś myślałem że nauczysz się kochać wiersze
może nie były najwyższych lotów
pisałem bo słowa nie mieściły się już w głowie
wysypywały się z pamiętnika
z pudeł szuflad
słodkie gorzkie ujmujące i nie

nawet nie wiem czy je czytałaś
uśmiech wskazywał na zadowolenie
choć ja widziałem w nim jeszcze politowanie

doświadczony o wspomnienia
rozbrykaną fantazję
bujałem wyobraźnią w obłokach
delektując się marzeniami

żeglując w czasie i przestrzeni
stałem się bogiem dla samego siebie

niewidzącymi oczami widziałem przyszłość
całe lata oddychałem poezją rodząc w bólach
a ty w milczeniu
patrzyłaś na te wszystkie nowonarodzone
wiersze

palcem przyłożonym do ust
pokazując niebo

*Piotr Szczepanik