niby wszystko tak samo jak dawniej
świt przychodzi o świcie noc nocą
dzień przetacza się z bożą pomocą
ale słonko nie świeci tak ładnie

dom w tym samym tkwi miejscu dokładnie
pergamutka rodząca obficie
w oknach szereg glinianych doniczek
tak ściśniętych że żadna nie spadnie

przy stodole łańcuchem wiązany
stary pies szczekający tak samo
i piaszczysta alejka przed bramą
jakiejkolwiek nie widzą przemiany

podług miedzy gdzie głóg nad parowem
tak jak kiedyś dwie krowy i koza
przyspawana kasztanka do woza
nie odzywa się do nich ni słowem

zawsze kiedy przeglądam dni w stawie
rechot żab nie pozwala zapomnieć
że co było jest nadal koło mnie
tylko ja już nie taki jak dawniej