dnia 04.10.2019 09:29
Poetycka SF - nowy kierunek w poezji :)
Moc pozdrowień. |
dnia 04.10.2019 13:32
To o Gwieździe Śmierci? |
dnia 04.10.2019 15:35
Dobrze zobaczyć, coś zgoła innego. Dobry wiersz |
dnia 04.10.2019 17:46
Co za skala! Super to wybiegnięcie w nieograniczoną przestrzeń, ale ze swojskim zbieractwem w tle. Pozdrawiam. |
dnia 04.10.2019 20:57
:)
i :)
intrygujące "sztylety dżetów"
Pozdrowionka.
Ola. |
dnia 04.10.2019 21:35
Janusz. Dawniej często pisałem takie wiersze. Teraz wena mnie unika ;) Dziś rano jednak nieoczekiwanie do mnie zajrzała :) I w ten sposób powstał ten tekst. Wszechświatem interesuję się od dziecka. W młodości czytywałem powieści science - fiction, obejrzałem też kilkanaście mocnych filmów z tego gatunku. Około 20. roku życia zainteresowałem się poezją. Zacząłem czytać wiersze najbardziej znanych polskich poetów, a nawet przepisywać je do swoich zeszytów z wypożyczanych z bibliotek tomików. Te lektury z czasem sprawiły, że zacząłem próbować sam pisać. Te moje próby nasiliły się wraz z pojawieniem się internetowych portali poetyckich. Moje utwory spotkały się z rosnącym zainteresowaniem. Tematykę wierszy narzuciła fascynacja tajemniczością i ogromem Kosmosu oraz skalą i mocą zjawisk w nim występujących. Fascynacja ta zaowocowała kilkudziesięcioma tekstami , w których użyłem kosmicznych poetyckich rekwizytów. Teraz, kiedy moje zainteresowanie poezją z czasem jakby osłabło, swoimi astronomicznymi pasjami dzielę się na Facebooku gdzie prowadzę grupę "Zagadki Wszechświata".
https://www.facebook.com/groups/390667671127629/?ref=bookmarks
Jeśli masz, Januszu konto na tym portalu społecznościowym zapraszam Cię do tej grupy. Przypuszczam, że wiele materiałów tam udostępnianych zainteresowałoby Ciebie.
Dziękuję Ci za przychylny, sympatyczny komentarz.
Pozdrawiam serdecznie. |
dnia 04.10.2019 21:55
Ojciec Przekręt. Supermasywna czarna dziura przypomina do pewnego stopnia Gwiazdę Śmierci z "Gwiezdnych Wojen". Przewyższa ją nawet znacząco niszczycielską mocą. Ta z filmu unicestwiała planety, a ta rezydująca w centrum tej czy innej galaktyki, jest w stanie rozrywać i wchłaniać gwiazdy nawet większe od naszego Słońca. To czasem astrofizycy obserwują.
https://www.youtube.com/watch?v=bI7E-0CeKFs
Powiedzmy, że to wiersz o walce o przetrwanie inteligentnej formy życia z przepotężnymi siłami Natury symbolizowanymi przez moce skoncentrowane w centrach galaktyk.
Dziękuję za zajrzenie. Pozdrawiam serdecznie. |
dnia 04.10.2019 22:03
adaszewski. Cieszę się, że zainteresowałem Ciebie tym wierszem. Jesteś przecież wymagającym czytelnikiem więc moja satysfakcja jest niemała.
Dziękuję Ci za podzielenie się swoim pozytywnym wrażeniem.
Załączam serdeczne pozdrowienia. |
dnia 04.10.2019 22:25
silva. Lubię operować słowem w takiej właśnie skali. To mi się zdarza nie po raz pierwszy. w tym np. wierszu,
http://www.poezja-polska.pl/fusion/readarticle.php?article_id=7059
w puencie Wszechświat podzieliłem jak zapałkę - na cztery ;)
Miło mi przeczytać o Twoim odbiorze tego tekstu, wrażeniach jakie wywołał. Bardzo Ci dziękuję za podzielenie się nimi.
Moc serdecznych pozdrowień Tobie posyłam. |
dnia 04.10.2019 22:30
Istniej coś gorszego niż czarna dziura a jest nią gwiazda magnetyczna taki superciężkie jądro hipernovej które po eksplozji leci i niszczy wszystko na swojej drodze.
Widzę też taką interpretację nawiązującą do tytułu. Otóż człowiek pod byle pretekstem zabija konkurencję żeby wprowadzić w życie swoje posrane pomysły.
Ludzie już przekroczyli granicę a planeta ma własne systemy obronne.
Ta gwiazda magnetyczna jest wielkości miasta a z łatwością mieli układy gwiezdne i nic jej się nie oprze nawet Słońce. Pojawienie się w jakimś miejscu czarnej dziury można przewidzieć ale tej magnetycznej nie.
Podobno zza kwazarów coś wyrzuca materię więc mogą istnieć białe dziury. Skoro jest tyle anty wszystkiego to czemu by i nie.
Tam mogą być rzeczy o jakich się fizjologom nie śniło jak to mówi Ferdek:-) |
dnia 04.10.2019 22:49
Olu. "Sztylety dżetów" to najdłuższe noże jakimi dysponuje Natura. Dżety aktywnych supermasywnych czarnych dziur są często dłuższe niż galaktyka w której występują. To rozmiary rzędu setek tysięcy świetlnych lat. To są noże plazmowe, czyli strugi bardzo gorącej plazmy. W strugach tych materia porusza się z prędkościami zbliżonymi do prędkości światła.
https://pl.wikipedia.org/wiki/D%C5%BCet_(astronomia)
Pozdrowionka :))) Dużo ciepełka załączam :-) |
dnia 04.10.2019 23:26
Ojciec Przekręt. Supermasywne czarne dziury rozrywają obiekty ogromną mocą swojej grawitacji. Magnetary są w stanie zniszczyć jakąś planetę, Inną gwiazdę - tylko przy zderzeniu się z nią. A zderzenia gwiazd poza gromadami kulistymi są bardzo rzadkie. Magnetary intensywnie promieniują czym na pewno są w stanie zniszczyć wszelkie życie w swojej okolicy. Jeszcze większą destrukcję wywołuje zjawisko kilonowej czyli zderzenia się dwóch gwiazd neutronowych. Czasem w podwójnych układach gwiazd dochodzi do takich kataklizmów. Jeszcze większymi fajerwerkami są hipernowe. W momencie wybuchu mają dużą niszczycielską moc. Ale pozostałością po hipernowej jest czarna dziura o masie kilkudziesięciu z górą mas Słońca. Tymczasem supermasywne czarne dziury to obiekty o masach milionów, a niektóre nawet miliardów mas Słońca. Pozostałości po hipernowych nie mają więc tak dużych możliwości destrukcyjnych jak ogromne co do masy obiekty w centrach galaktyk. Ta możliwość destrukcji występuje tylko wtedy gdy czarna dziura ma materię do "skonsumowania". Wtedy w krótkim czasie staje się bardzo aktywna, emituje ogromne ilości promieniowania X, strzela dżetami większymi czasem od rozmiaru całej galaktyki. Gdy materii do pożarcia w pobliżu nie ma, nawet największa czarna dziura jest bardzo spokojna i niczego nie niszczy. Układ Słoneczny i znajdująca się w nim Ziemia są w dość spokojnym punkcie Galaktyki. W dającym się przewidzieć czasie nie grożą nam żadne wędrujące "jądra hipernowych". Może jako supernowa wybuchnąć widoczna w Orionie czerwona Betelgeza. Ale ona kilkaset lat świetlnych od nas więc nic nam się nie stanie. Prędzej może przyjść zniszczenie ze strony planetoid czy komet. Któraś może zderzyć się z Ziemią... |
dnia 05.10.2019 09:59
nitjer - dzięki za zaproszenie na FB. Mam tam konto, chociaż prawie nie korzystam. Ale kto to jest Grażyna K.??? |
dnia 05.10.2019 13:23
Nie pamiętam nazwy programu dokumentalnego w którym przedstawioni symulację pojawienia się tej superciężkiej gwiazdy(może ma inną nazwę) w pobliżu układu słonecznego. Występowali w tym programie astrofizycy i naukowcy z NASA i wg tej symulacji ona zmieliła układ razem ze Słońcem a Ziemię zniszczyła będąc w odległości Jowisza.
Jeszcze zerknę w net i sprawdzę o jakiej gwieździe tam mówili.
Ten program dotyczył kataklizmów które mogą zniszczyć ludzi i miał kilka odcinków. |
dnia 05.10.2019 17:17
Janusz. Cieszę się, że tam zajrzałeś. Grażyna Królak jest założycielką tej grupy. Z powodu swojego aktualnego braku czasu poprosiła mnie z rok temu abym ją odciążył w dodawaniu nowych postów. Nadała mi więc uprawnienia administratora. Nadal tam zagląda, lajkuje i komentuje posty. Czasem też coś nowego udostępnia. Robi to jednak dużo rzadziej niż dawniej. Grażyna jest jedną z osób, która ma status osoby znajomej w moim tam profilu. Zapraszam Cię raz jeszcze do przystąpienia do "Zagadek Wszechświata".
Załączam weekendowe pozdrowienia. |
dnia 05.10.2019 17:57
Ojciec Przekręt. To czy taka niezbyt masywna czarna dziura (pozostałość po hipernowej) jest w stanie zniszczyć gwiazdę zależy od odległości w jakiej od niej się znajdzie oraz od prędkości wzajemnej przy takim bliskim spotkaniu. Jeśli różnica prędkości nie jest wielka i zwykła gwiazda zostanie grawitacyjnie związana z pozostałością po hipernowej to jeśli odległość jest dość duża zwykłe słoneczko może krążyć i setki milionów czy nawet miliardy lat wokół tej czarnej dziury nie doznając żadnego uszczerbku. Jeśliby owa pozostałość po hipernowej przeszła koło Słońca przecinając orbitę Jowisza skutki dla planet i naszej Gwiazdy Dziennej mogłyby być dramatyczne. Część planet ta czarna dziura pochłonęłaby w dość krótkim czasie, a część wyrzuciłaby z Układu Słonecznego w lodowatą przestrzeń międzygwiazdową. Samo Słońce mogłoby wejść na taką orbitę wokół masywniejszej od niego z 40 razy czarnej dziury, że stopniowo po spirali zaczęłoby się zbliżać do tego masywniejszego obiektu. W końcu doszłoby do zderzenia Słońca z nim. Nasze słoneczko eksplodowałoby przy tym zderzeniu, uległo całkowitemu zniszczeniu i rozproszone jego szczątki w bardzo znacznej części zostałyby wessane z dysku akrecyjnego do wnętrza czarnej dziury. Wszystko to jest jednak scenariusz mało prawdopodobny. Odległości między gwiazdami są ogromne. Obiekty przeważnie przychodzą obok siebie w odległościach rzędu jednego lub pół roku świetlnego. Z reguły nie bliżej. Wyjątkiem są tylko gromady kuliste. Tam na obszarze kilku lat świetlnych potrafi być nawet milion gwiazd. Wtedy bardzo bliskie przejścia są nieuniknione. Słońce nie należy do żadnej gromady kulistej, nie jest gwiazdą podwójną, a pojedynczą. Bo gdyby wchodziło w skład układu podwójnego z gwiazdą masywną, której groziłaby wkrótce eksplozja hipernowej jego przyszłość czarno by się przedstawiała. Wybuch hipernowej prawdopodobnie zniszczyłby je. A jeśliby przetrwało groziłoby mu to zderzenie z pozostałością po hipernowej. Tak czy inaczej zostałoby rzeczywiście zniszczone. Ale to jest prawdopodobne tylko w przypadku Słońca jako składnika układu podwójnego, potrójnego czy wielokrotnego. Gdyby takie pozostałości po hipernowych często zbliżały się do pojedynczych gwiazd i niszczyły je oraz ich układy planetarne, byłoby to obserwowane przez astrofizyków. Z tego co wiem nie zanotowano jeszcze takiego odkrycia. Kataklizmy za to zdarzają się w układach dwóch i więcej gwiazd już od początku istnienia wzajemnie powiązanych grawitacyjnie. Szkoda, że nie pamiętasz co to za program był. Chętnie bym go obejrzał. Sam zawsze staram się zapisywać linki do ciekawych filmów i artykułów, z którymi się zapoznałem. Tobie radzę to samo. Udanego weekendu życzę. |
dnia 05.10.2019 18:53
Wszechświat wydaje się tak odległy. Może dlatego tak pociąga?
Pozdrawiam :-) :-) |
dnia 05.10.2019 20:40
lunatyk. Wszechświat jest przede wszystkim bardzo rozległy. Szacuje się, że ma rozmiary ponad 90 miliardów lat świetlnych. Większość obiektów w Kosmosie jest bardzo daleko od nas. Do najbliższej poza Słońcem gwiazdy światło musi biec przez aż 4 lata. A nasze współczesne statki kosmiczne dotarłyby tam dopiero po 20.000 lat. A jak tu przemierzyć całą galaktykę gdy ma ona rozmiary 100 000 lat świetlnych? Wszechświat mnie fascynuje tajemniczością swojego pochodzenia, gwałtownością zachodzących w nim zjawisk i procesów i możliwością istnienia w nim pozaziemskiego życia.
Dziękuję Ci za zapoznanie się z tekstem oraz za refleksyjny komentarz.
Pozdrawiam serdecznie :-) |
v6.01.7 © 2003-2005
![[www.pajacyk.pl]](/fusion/images/pajacyk.gif)