Gdzieś odpłynęły błyszczące ramy
romansu, urocze randki i pocałunki
w poświacie księżyca.

Gdzieś odeszły dziewczyny o rozkołysanych
biodrach, bananowe spódnice, dancingi i żaboty
falujące jak wachlarze.

Wyblakły fotografie w albumie i usta mony lisy.
Fotel do końca nie przestaje zachwycać, rzężenie
brzmi nadzwyczaj melodyjnie.

Szarość podsyca uczucie pustki. Srebrna rosa
osiada na dojrzałych owocach. Milkną dźwięki
ostatniego tanga. Paryża - już nie zobaczę.

Boże, jak szybko się tutaj ściemnia.