Zaangażować się. Przynajmniej intelektualnie,
kiedy fizycznie nie za bardzo już wychodzi.
Być może to jest właśnie klucz do dobrostanu:
zadowolenia, przyjemności. Gdyż w przyrodzie -

tej oglądanej w telewizji albo w zoo -
prawie na żywo, ale zawsze to przez szybę,
wszystko się dzieje jakby blisko, jednak obok,
więc angażuję się i włączam - lecz na niby -

bo wypowiadać się wciąż mogę i potrafię,
wspieranie słowem - całkiem nieźle mi to idzie.
A że nie słucha nikt, to już nie moja sprawa.
Szukanie szczęścia w końcu składa się z przywidzeń.