czasami nocą zerkam w bezchmurne niebo
i odlatuję do gwiazd odkrywać tajemnice uniwersum
stąpam wśród ruin prastarych cywilizacji
które znikły w płomieniach umierających słońc

widzę przeszłość i przyszłość toczą się jak kula
sen odradza się w kolejnym śnie uchylając drzwi
do nieskończoności życia alternatywnych wszechświatów
czas zatacza pętlę z której rozbłyskują smugi nowych ścieżek

wreszcie wracam i ląduję w ziemskim bagnie
i chcę tylko zasnąć snem bez snów i bram