gdy floydzi wyśpiewali rozbudzone nadzieje
wydawały się zaledwie echem sprzed wieków
zabłąkanym wśród ruin Pompejów
głosem tych co się śmieją bo zrozumieli swój los

dawno posiwiały już papugi przy barze
odwracam wzrok i widzę w lustrze
obejmujemy się jakbyśmy byli braćmi nadal
celebrujemy nasze wszystkie przyszłe zwycięstwa

od drzwi znów słychać gwar o północy
wypraszają wszystkich oprócz nas
czekamy na anioły a ich tarcze
posłużą nam za lektykę