nie chodź w te miejsce bo już nie powrócisz
obleśne łapy skleją twoje włosy
w ciężkich oparach pędzonego bimbru
oberwą płatki jak w dziecięcej wróżbie

nie idź dziewczyno tam jest zawsze ciemno
w zatęchłej bramie nie znajdziesz modlitwy
zamilkło echo szeptanych litanii

od bólu ustrzeż i daj działkę panie

kiedy tam pójdziesz zatrzasną się wrota
a głodne szczury wgryzą się w rękawy
ciągły niedosyt kieruje ku szyi
ciepłą posoką ugasić łaknienie

popłynie strużką po opuszki palców
na brudnych ścianach zrobisz tatuaże
sczernieją z czasem i krzyczeć przestaną

nie mam imienia więc nadaj je Panie