teraz wiem dlaczego poeci z wiekiem
używają mniej słów
wykreślają dłużyzny metafor
nie stawiają kropek na końcu
mają w nosie dobre rady
i zawsze myślą odpowiednio do wieku
jest w nich więcej niepewności jutra
coraz bardziej doskwiera przeszłość
nie spełnionych obietnic
kurczy się krzywa określająca wysiłek
a coraz częściej dolega niezrozumienie
wypowiedzianych zdań
z każdym napisanym wierszem nadchodzi wieczność
i rośnie świadomość niemożności
nazwania tego co najważniejsze
z kolejnym snem przychodzi półmrok
niepewnie stawianych liter