gdy horyzont znów zaleje krew
jutro wszystkie plamy obmyje deszcz
zanim ciało w granit zmieni się
może wiatr przyniesie coś dla nas też

może gdzieś u góry zabrzmi śpiew
może trochę ciepła jeszcze w nas jest
tam gdzie nuty z nieba sieje deszcz
krople w naszych oczach mienią się

dawno urodzeni pośród mgieł
pochylamy głowy i czujemy lęk
gorejące gwiazdy woda zgasi wnet
czemu więc deszczu tak boimy się

topią się nadzieje w oceanie
pioruny noc zmieniają w dzień
tylu bohaterów między nami
czemu więc deszczu tak boimy się
czemu więc deszczu tak boimy się