"Śmierć może być pocałunkiem Boga."
Karl Rahner


Grzesiowi



1.

stacja pierwsza

przyjęcie bomby pod język
duch wychodzący z ciała
wracający na miejsce
wdeptane w ziemię

ślepą uliczkę światła


2.

porzucasz mnie i wracasz
wywracając do góry nogami
nie chcę być pierwszym lepszym
ani ostatnim słabym

noszę w sobie ten rozpad
odgrywam rolę idioty
przerażonego tamowaniem ran


3.

strumienie kłamstw
przeklęta dwubiegunowość
ty i mój trup
obłęd podany do stołu

i wszystkie zaprzepaszczone szanse
ciosy przyjęte na szczękę
blekauty świadomości
i chuj wie co jeszcze

każdy lot owocuje w kopulacje
każdy stanowi kres i katharsis
obok wymykają się całe rasy
śmierć przyciąga jak magnes

śmierć oznacza zachwyt

4.

budzę się
waląc pięściami w sen

mówisz dorośnij a ja nie potafię
brać na poważnie tego świata
dużo się nauczyłeś mały
przejąłeś wszystkie złe wzorce
błyszczą tak pięknie
pociągając za sobą

setki niewinnych istnień