lu­dzie po­kor­ni przy­wią­zu­ją się do miast i wsi
żeby kie­dyś utrzy­mać rów­no­wa­gę
wy­glą­da­jąc przez okna

czy ktoś inny stra­wi jed­no­staj­ność wi­do­ku
z dźwię­ka­mi sa­mo­cho­dów ja­dą­cych coraz szyb­ciej
w kie­run­ku no­wych dziel­nic albo pod ciem­ny las

to wszyst­ko w mgnie­niach wy­uczo­ne­go pa­cie­rza
gdy za­po­mi­na­ją o bożym świe­cie - za­pę­tle­ni
oko­licz­nym po­wie­trzem od któ­re­go naj­płyt­szy sen
bę­dzie po­chwa­łą swo­je­go miej­sca