po­czy­taj mi mamo
bez po­si­nia­czo­nych słów
w cza­sie wol­nym od go­to­wa­nia
wciąż tej samej zupy
z po­bla­dłych bu­ra­ków i paru jesz­cze
zlo­do­wa­cia­łych zmarsz­czek
bo jego nie ma wśród nas

gdy wy­szedł jak z krzy­ża zdję­ty
szu­kać swo­je­go wia­tru
po­ru­szył się twój ser­co­wy mię­sień
a w nim takt uko­ły­sa­nia wie­czo­ru
w któ­rym nic inne nie bę­dzie
ważne i trud­niej­sze

wy­star­czy do na­stęp­ne­go
nie­wiel­kie­go piąt­ku