W tym dniu musimy się kochać,
tak rozkazał Walenty;
w ten dzień i w noc,
gdy dzień rozhuśta.

Nie jakiś tam nowomodny posiew,
to nas dziś nie ukoi;
niech wróci dotyk dzielony na pół,
bez retardacji tulmy się do się.

Ułóżmy resztę tego dnia
bezobłokowo,
zastańmy na brzegu,
głusi na pogłos kroków -
liturgii czasu.

Miłości płonąca westchnieniem -
niemal obca, medialną pustką
obudzona,
wypełnij cały horyzont czerwonym sercem
i zaśnij na rok.