czekając dnia trwonimy wschody
w górze Bóg
spogląda dobrotliwym okiem. bezwstydnie
rozkładamy się przy stole. gnijesz
kochanie

czerpiąc wodę w aksamitne dłonie. liczymy
wróble pod baldachimem.
krwawy Chrystus jak manna w pudełku. po butach
dziś nikt nie liczy pokoleń

jesteśmy tolerancyjni
--------------------------------
w łóżku. cechuje nas aprioryzm
wysyłam czytelne sygnały. on systematycznie
dochodzi niemal zapominam
o nabrzmiałych wargach i języku.
muślinowe firany odcinają od świata nie ma tu nikogo
odgradzamy się. zamykając oczy

czas jest wymierny. chociaż nie pamiętam
początku
kluczowego słowa. tej wyrwy w umyśle
zaciskając dłonie. próbuję ocalić skrawek pokoju.