Juliuszowe przesłanie 
( Rok J. Słowackiego)




Ten który w czasy w dnie potopowe 
Spoza mgieł wyszedł duch naszych dusz 
I z tęcz słoneczną pokazał głowę 
Kamiennych praw nie ruszy już

Aż je złamiemy - rzekł. Pieśni nowe 
Ogarną ziemię tak wszerz i wzdłuż 

Którzy mię jeszcze dzisiaj słuchacie 
Dawnego ducha tajemnych mów 
Niechaj wam pięknie w ubogiej chacie 
Zaśpiewam pieśnią złocistych słów 

Jeśli jaskółka żyć będzie z wami 
Zamieszka z wami domowy bóg 
Wiatr co zawieje między grobami 
Nie sięgnie waszych domowych próg 

Lecz gdy przyjmiecie te złote słowa 
Królowie będą wchodzić w wasz dom 
Dziecię urodzi się i wychowa 
Złe duchy błysną lecz ujdą w toń

Jagoda wasza zdrowie zachowa 
Ogród w zapachach od licznych róż 
W domu brzmieć będzie Lechitów mowa 
I pola kipieć od złotych zbóż 

* 

Adama włączę tutaj przesłanie 
Aby się cieszył prastary Lech 
By Juliuszowe wieszcza wołanie 
Dotarło do wszystkich Lachitów strzech 

A ja jak pielgrzym w próg Kraka grodu 
Tam na Wawelu, podążę doń 
Do śpiących wieszczów w kryptach narodu 
Podam im swoją duchową dłoń.






Ag.