Tu was zacytuję, nim wywód swój zacznę, bo czuję żenadę i jest mi nie smacznie. Piszecie paskudnie o czyimś utworze, tak jakby to było źle skoszone zboże. Tu cytat: "To nie wiersz, lecz bełkot i gniotek", miauczycie jak stary, wyleniały kotek. To jest waszym zdaniem krytyka prawdziwa, jak to wszystko czytam, pot mi z czoła spływa. Gdzie wasza kultura, kto tak się wyraża i dzieło rąk czyichś plugastwem obraża. A tak mówiąc z cicha, to co wy tworzycie, powinno się spalić lub wymazać skrycie. Im większy dyrdymał, tym większe oklaski, a nad fajnym wierszem wasze kocie wrzaski. To się ani zada, ni kupy nie trzyma...i na zakończenie, ma krótka maksyma:
"Zrób coś klasycznego, opisz słowem burzę, a potem jak w żywą wejdź
w słowną kałużę. Wtedy będziesz wiedział, że twoje pisanie, było paplaniną
i prozy szarganiem, bo koło poezji nawet nie leżało, na takie pierdoły miejsca
nie starczało.I wtedy dopiero udzielaj rad innym i już nie obrzucaj gniotami nie winnych."