W słoneczny ranek letniej niedzieli
Przy Twej rodziny domku za miastem
Zażywasz ciepłej w słońcu kąpieli
I suszysz włosy muskane wiatrem

Znudzona wkładasz zwiewną sukienkę
I tak ubrana ruszasz na spacer
Przez Polski naszej zakątki piękne
Przez złote pola przez ciemne lasy

I leśną ścieżką idziesz bez celu
Tam gdzie poniosą Cię stopy bose
Gdy słyszysz nagle wśród ptasich trelów
melodię męskim nuconą głosem

Zaciekawiona ze ścieżki zbaczasz
Wiedziona skrytym serca pragnieniem
I w mchy paprocie ostrożnie wkraczasz
Aby zatrzymać się nad strumieniem

Tam drwal półnagi kąpiąc się śpiewa
W dole strumienia w pobliżu Ciebie
Ty obserwujesz go spoza drzewa
O podglądaczce on ciągle nie wie

Wtem nagle trzask! - gałązka pęka
Piosenka ginie w niezręcznej ciszy
Ty się rumienisz i drży Ci ręka
I tylko łomot serca już słyszysz

Drwal się podnosi odwraca głowę
Jego sylwetkę oświetla słońce
Spływają strużki wody perłowej
w dół po ramionach i nagim torsie

Zarost trzydniowy twarz mu okrywa
Oczy w kolorze Twym ulubionym
Na głowie bujna wilgotna grzywa
Spostrzega Ciebie bardzo zdziwiony

Patrzy Ci w oczy i się uśmiecha
Macha Ci ręką na powitanie...

Zamknij już oczy przygoda czeka
we śnie zobaczysz co będzie dalej