A jednak szkoda że cię tu nie ma
Że nie widzisz tego
Co wciska się w me oczy
I szkoda że nie możesz dotknąć
Tego o co moje ręce
Ocierają się mimochodem
A jednak kocham miejsca takie jak to
Miejsca dla ludzi
I z ludzi złożone
I kocham patrzeć w smutne twarze
W twarzach wesołych nie ma piękna
Wykrzywione uśmiechem
Są wstrętne
Piękno jest w bólu i samotności
I to co brzydkie jest piękne prawdziwie
I nic tak nie porusza
Jak butelka piwa
Na stole co ma nogi wyłamane
I na wszystkie strony świata
Kolebie się chwiejny
I kocham patrzeć na ludzi zmęczonych
Pracą wysiłkiem i nicnierobieniem
I lubię gdy strach z ich oczu bije
Gdy łzy spadają z trzaskiem na ziemię
Nie z nienawiści lubię
Ale dlatego że kiedy płaczą
To znaczy że czują
Że jeszcze wierzą w drugiego człowieka
A jednak szkoda
Że cie tu niema
I że nie możesz tego odczuwać
Rąk drżenia
Ust suchości
Pragnienia
Bo to właśnie
To właśnie
Czyni człowieka