czarna fregata ponure żagle
trupia bandera wisi na maszcie
czterdzieści armat na wrogów czeka
by ich zatopić posłać do piekła

kapitan w chmury spogląda często
wrzeszczy przeklina wzywa Calypso
niebo ściemniało deszcz smaga wanty
a wiatr się śmieje wyjąc w nich szanty

załoga biega modli się krzyczy
dzisiaj ten okręt oczy zachwyci
żeglują szybko wprost na armadę
zwyciężą zginą zdobędą sławę

zagrzmiały działa plunęły ogniem
z wody wychynął diabelski okręt
grad kul żelastwa powietrzem wstrząsnął
śmierć żniwo zbiera jak zboże kosą

w upiornej burzy żaglowce walczą
strzelają wszystkim i w wirze tańczą
fragmenty statków szybują wszędzie
zewrą się zaraz abordaż będzie

sztorm huczy wokół błyskają gromy
muszkiety grają marsz pogrzebowy
trupy się ścielą dokoła gęsto
wszędzie panuje bitwy szaleństwo

pijany Sparrow jest na Holendrze
chce zdobyć skrzynkę przebić w niej serce
jednak to Dave ma do niej kluczyk
więc z nim się bije zdobyć go musi

armaty huczą rapiery dźwięczą
błyski wystrzałów chaosu piękno
maszty się wplotły w ożaglowanie
sam diabeł nie wie co będzie dalej

przebiegły Sparrow na linie frunie
skrzynkę ma w dłoni to mu pasuje
Dave jest szybki przemierza reje
Jack przed nim zmyka na pokład wieje

przy kabestanie trwa bój upiorny
macka powlokła gdzieś kluczyk w kącik
strumienie krwi deszcz zmywa w morze
każdy się leje jak tylko może

nagle ucichło walczyć przestali
a Dave Jones w otchłań się zwalił
to sprytny Jack serce mu przebił
i przeklętego posłał tym w niebyt

burza umilkła słońce rozbłysło
Perła z Holendrem w armadę płyną
wszystkie armaty zgodnie zagrzmiały
wrogi galeon rozpadł się w drzazgi