wybierała słowa małe i foremne
najbardziej słodkie
jakby miały znaczenie jak wtedy
gdy umiała rzeźbić dołeczki w policzkach
ciskała celnie
zostawiając ślady
zbyt głębokie by chciał jej wybaczyć
wydzierane szafom
skrzydlate sukienki
z koronkową furią tonęły w walizce
powietrze zgęstniało
Euphorią i winem

wspomnieniem

widział jak się do niej łasi
ogarnia stopy kolana wznosi wyżej
rumieni policzki

podeszła
stanowczo za blisko

podał jej parasol
pada powiedział