miałam już taka pozostać
całkiem śmiało
wszeptywać księżyce i ziemie
pomiędzy zaciśnięte palce
deszczu

niemądre; wody
ognie
powietrza zielone
chciały szumieć że
cieplejsze są wieczory
kiedy układasz okna
na niebie
a niebo;
na moich oczach

one chciały jeszcze
wierzyć
w pierwszy od dnia kiedy twoje powieki
milczały zawzięcie;
deszcz

mogłam; uwierz
pozostać liściem pąkiem kwiatu
skrzydłami bić zielono
cichnąć i co wiosnę
powracać
szeptem
głucho
niewidzialnie;

a jednak
nie potrafiłam