Mężczyźni w istebniańskim kościele
najpiękniejsi są w Wielki Piątek


Ci pierwsi pod ołtarzem
I ci w tyle za filarami

których diabeł kusił pod karczmą
I tamci zatroskani o chleb

synowie z dalekich miast

przyczesani w pośpiechu
po robocie ojcowie

i starcy niedowierzający
własnej młodości


W wielkich dłoniach niosą swój świat
Niełatwo go utrzymać
bo nawet ciało i krew takie białe i delikatne
w złocie i haftach każdej niedzieli


Ksiądz mówi o krzyżu
żony i matki wzdychają nad swoim losem
i wsiadają na łódź do zbawienia
jakby nigdy nic innego nie robiły

Milkną kołatki nad pustym ołtarzem
mężczyźni śpiewają gorzkie żale
z kolejki do konfesjonału
dobiega ich silny głos
brzmi zdecydowanie
męska tajemnica

Jezus miał prawdziwe ciało i krew