"Drugi wiersz o starości"


Widzisz M.
to wszystko jest metaforą wnętrza
czymś nieistotnym

czuję jak starsi ludzie się kurczą
mówią - "ciągnie mnie do ziemi synu"
siedzą przy radioodbiornikach Unitry
popijając parzoną kawę

być może dlatego masz mi za złe
kiedy oglądam czarno - białe filmy
ci wszyscy aktorzy odeszli
idąc jakby za głosem pozbawionym dźwięku
niczym pieniące się obłokami niebo

boimy się
że wyrwie nas ze snu zapach kreoliny
że doprowadzi do szaleństwa
uchylone okno
sztywna od krochmalu pościel

dlatego M.
musimy ostatecznie zatoczyć krąg
zużyć się
nim pozostanie nam pewien dystans
obojętny stosunek do rzeczy
przestrzeń bez czasu