|
Nawigacja |
|
|
Wątki na Forum |
|
|
Ostatnio dodane Wiersze |
|
|
|
Wiersz - tytuł: jeszcze się z pustej wierzby witki |
|
|
Komentarze |
|
|
dnia 13.09.2012 15:25
dla mnie jako całość wystarczyłaby ostatnia cząstka. Jest w niej refleksja nad tym, co mija, i co zostaje po tym co minie. I nadzieja na odrodzenie, powtarzalnośc cykli. W tym kontekście - wierzba - specyficzne drzewo, Celtowie uważali je za "wieczne", podziwiając jej niebywałą zdolność regeneracji - uschnięta potrafi się ni stąd, ni zowąd obsypać liśćmi, a wierzbowa witka, wetknięta w ziemię, po latach może się stać wybujałym pięknym drzewem (mam taką przed bramą). Według celtyckiego kalendarza - jestem wierzbą... Pozdrawiam, Ewa |
dnia 13.09.2012 16:15
Gadanina, a i tak jakaś krótka... ;) ta ostatnia jedynie (czyli za głosem Ewy). Tytuł powtórzony w tekście. Ogólnie- nie dla mnie, wolę rebusy. |
dnia 13.09.2012 17:44
każda ze strof sie powtarza w części w całym wierszu jak refren jakiś
myślę że inaczej wygląda ten wiersz jak się go czyta a inaczej jak się go recytuje
podoba mi się w całości choć nie rozumiem całej symboliki ale może tak musi być
musi być jakaś tajemnica
:) |
dnia 13.09.2012 19:21
*
"A po nocy
nastąpi dzień
a po burzy spokój"
**
Widziałem takie wierzby:pień gruby a praktycznie sama kora ...; Może i takie widziała M. Curie-Skłodowska, bo podobno zainspirowana 'świecącym próchnem'(fosfor)doszła aż do ,,, 'Nobla'
***
A tu: "ostatnie dzieło artysty kończące jego karierę, końcowy twór jakiejkolwiek działalności" ...
cd. (sorki za taką ewentualność)
dopóty chuć jej wyostrzona
a duch z nadgnicia bierze w kiełek ...
czekając świtu rozmodlona
co nocy przerwie karuzelę -
:)
pozdrawiam. |
dnia 13.09.2012 19:38
bez zmian: wolę komentarze!!! |
dnia 14.09.2012 08:20
śpiewa mi...;)))) całość
chociaż faktycznie ostatnia bardziej!!!!!!!!!!!
( koniec wieńczy... powiadają;)))))))))))))))
usmiechy posyłam;))M |
dnia 14.09.2012 17:55
Można i tak, ale w wierszach wolę tajemnicę, niedopowiedzenie i wielowymiarowość.
B. |
dnia 16.09.2012 00:07
osobiście wolę brzozy
w ostępach cierpliwie
podnoszą głowy ku slońcu
by po latach resztę przerosnąć
szeroko konary rozłożyć
na urwiskach wszczepić w skały
potrafią tak mocno że wichry
co innych w przepaść dawno
postrącały głaszczą ją łąskawie
nawet w miastach dachy
ze starości omszałe strojem
białozielonym przesłonić |
dnia 16.09.2012 08:54
Coraz rzadziej trafiają się takie wiersze na PP. Niektórzy, jak widać, już się od nich odzwyczaili, wolą wymyślne konstrukcje, zagadki i słowne eksperymenty, w których piękna tyle, co na placu budowy supermarketu. I byłby piękny wiersz, gdybyś nie poszedł na skróty i znowu nie użył trudnego do wymowy złożenia: jedną z ścieżek. Wiem, że tak można, ale to nie oznacza, że trzeba. Następnym razem, gdy zepsujesz w ten sposób dobry wiersz, będziesz go sobie sam czytał :)
Pozdrawiam. |
|
|
|
|
|
|
Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
|
|
|
|
Pajacyk |
|
|
Logowanie |
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
|
|
|
Aktualności |
|
|
Użytkownicy |
|
|
Gości Online: 33
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanych Użytkowników: 6 439
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: chimi
|
|
|
|
|
|